آشنایی با چارچوب کنوانسیون تغییرات اقلیمی (UNFCCC)

آشنایی با چارچوب کنوانسیون تغییرات اقلیمی (UNFCCC)

جهان-
چارچوب کنوانسیون سازمان ملل درباره تغییرات اقلیمی یا UNFCCC * پیمانی است که در سال 1990 توسط سازمان ملل متحد برای کنترل تغییرات اقلیمی زمین پایه‌گذاری شد

در نشست سال 1992 سازمان ملل در ریو دو ژانیرو، 154 کشور به عضویت این پیمان درآمدند و تا امروز این تعداد به 192 عضو رسیده‌است.

هدف این پیمان تنظیم کردن میزان گازهای گلخانه‌ای اتمسفر به طوری است که اکوسیستم زمین فرصت بازیافتن چرخه طبیعی خود را داشته باشد.

براساس UNFCCC، کشورهای عضو تشویق می‌شوند تا برای جمع‌آوری و به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد کاهش گاز‌های گلخانه‌ای تلاش کننند.

این در حالی است که بر اساس این پیمان، هیچ یک از فعالیت‌های کشورهای در راستای اهداف پیمان نباید امنیت مواد غذایی و توسعه اجتماعی و اقتصادی را با خطر روبرو سازد.

کشورهای عضو UNFCCC به سه دسته تقسیم می‌شوند:

• کشورهای در حال توسعه که هیچ الزامی برای کاهش فوری گسیل ندارند. این امر در اصل برای جلوگیری از کاهش توسعه اقتصادی و صنعتی این کشورهاست.

پیمان کی

• کشورهای عضو پیوست یک و دو : کشورهای صنعتی و توسعه یافته‌ای هستند که بر اساس این پیمان ملزم به کاهش گسیل گازهای گلخانه‌ای از جمله کربن دی‌اکسید می‌شوند. اگر اعضای پیوست یک، به اهداف مشخص شده UNFCCC  نرسند، باید در فعالیت‌های کاهش گسیل سرمایه گذاری کنند.

وتو

پیمان کیوتو یکی از زیر شاخه‌های UNFCCC است که 37 کشور صنعتی و اعضای اتحادیه اروپا را متعهد می‌کند تا گسیل گازهای گلخانه‌ای خود را در سال 2008 تا 2012، به 5 درصد این میزان در سال 1990 برسانند.

تفاوت بین پیمان UNFCCC و زیرشاخه‌های آن که به پروتکل نیز معروف هستند، این است که UNFCCC تنها کشورها را به کاهش گسیل تشویق می‌کند ولی اعضای عضو پروتکل الزاماً باید به اهداف کاهش گسیل دست یابند.