احتمال برخورد سیارک «آپوفیس» به زمین

برخی دانشمندان از احتمال برخورد یک سیارک به زمین در سال 2036 ابراز نگرانی می‌کنند که می‌تواند به مرگ میلیون‌ها تن و بوجود آمدن هرج و مرجی جدی در زمین منجر شود؛ ادعایی که البته تا حد زیادی توسط ناسا رد شده است. بر اساس پیش‌بینی‌ها و اندازه‌گیری‌های ستاره‌شناسان، سیارک آپوفیس که فاصله نزدیکی با زمین دارد در 13 آوریل 2036 با فاصله خطرناکی از کنار زمین خواهد گذشت. حال ستاره‌شناسان روسی ادعا کرده‌اند که این سیارک ممکن است در 25 سال بعد با زمین برخورد کند؛ اما ناسا احتمال وقوع این حادثه را بسیار ناچیز و یک 250 هزارم خوانده است. این سیارک ابتدا باید از یک حفره تنگ گرانشی در فضا بگذرد که به دلیل گرانش زمین می‌تواند در آوریل 2029 مسیر این سیارک را تغییر دهد. نیروی گرانشی زمین آنقدر بزرگ است که اگر سیارک وارد این حفره بشود مسیر آن تغییر کرده و مستقیم به سمت زمین خواهد آمد. رونالد یئومان، رئیس اداره برنامه اجسام نزدیک زمین ناسا اظهار کرد که احتمال برخورد این سیارک با زمین بسیار ناچیز است. به گفته وی در تاریخ 13 آوریل سال 2029 سیارک آپوفیس از فاصله‌ای بسیار نزدیک از کنار زمین گذر خواهد کرد، اما ناسا احتمال برخورد آن با زمین در این تاریخ را رد کرده است؛ اما اگر این سیارک در زمان گذشتن از کنار زمین وارد منطقه گرانشی آن شود، مسیرش تغییر کرده و در تاریخ 13 آوریل 2036 با زمین برخورد می‌کند. یئومان همچنین ادعای دانشمندان روسی در مورد این برخورد را بسیار نامحتمل می‌داند. پرفسور لنوید سوکولوف از دانشگاه سنت‌پترزبورگ روسیه در گفت‌وگو با ریانووستی گفت: سیارک آپوفیس در تاریخ 13 آوریل 2029 تا فاصله 37 هزار تا 38 هزار کیلومتری زمین نزدیک می‌شود. احتمال دارد که این سیارک در تاریخ 13 آوریل 2036 با زمین برخورد کند. ما باید بر اساس نتایج مشاهدات بیشتر از آپوفیس به برنامه‌ریزی پرداخته و به دنبال چاره باشیم. دانشمندان روسی 14 ماه پیش جلسه‌ای برگزار کرده و به بررسی راه‌هایی برای منحرف کردن مسیر این سیارک پرداختند. این درحالی ‌است که دانشمندان آمریکایی شانس برخورد را ناچیز می‌دانند، اگرچه گذر این سیارک از کنار زمین با این فاصله به بروز مشکلاتی منجر می‌شود اما مسلما به ظهور آرماگدونی دیگر نخواهد انجامید. در صورتی که که این احتمال ثابت شود، دانشمندان ناسا اقداماتی در جهت انحراف مسیر این سیارک انجام خواهند داد. ساده‌ترین کار این است که یک فضاپیمای بدون سرنشین با آن برخورد کند.