آتشفشانهای کواترنری ایران

   کواترنری
   دوره کواترنری برخلاف سایر دوره های زمین شناسی کوتاه و حدود 1.5 میلیون سال از عمر آن می گذرد. چون کوهزایی دوره کواترنری دنباله کوهزایی آلپ در میوسن است، برخی آن را پلیوکواترنری نامیده اند. با توجه به اینکه یخچالها نیز در این دوره توسعه زیادی داشته اند آن را دوره توسعه یخچالها نیز نامیده اند.
   چون پیدایش انسان در دوره کواترنری می باشد برخی از زمین شناسان و دیرینه شناسان آن را دوره انسان یا آنتروپوزوئیک نیز نامیده اند.
   حرکات کوهزایی در کواترنری
   کوهزایی در دوره نئوژن به حداکثر توسعه خود رسیده، به همین خاطر حرکات کوهزایی در دوره کواترنری زیاد حائز اهمیت نمی باشد و تنها حرکات خفیفی در راستای چین خوردگی های دوره نئوژن دیده شده است.
  

چطور آتشفشان تشکیل می‌شود؟

چطور آتشفشان تشکیل می‌شود؟

فجایع- همشهری آنلاین -
اکثر مردم فکر می‌کنند زلزله و توفان خطرناک‌ترین بلایای طبیعی هستند، ولی از تأثیرات مهمی که آتشفشان‌ها بر کره زمین می‌گذارد اطلاع ندارند

حوادث فوران آتشفشان‌ نشان می‌دهد که این پدیده می‌تواند باعث تخریب گسترده شهرها و جنگل‌ها شود. از طرفی فعالیت‌های آتشفشان‌ها تأثیراتی در کره زمین دارد که ما قادر به دیدن آن‌ها نیستیم و تنها نتایج آن‌ها را مشاهده می‌کنیم.

آتشفشان دماوند

مخروط دماوند ، شاخص‌ترین آتشفشان چینه‌ای کواترنری ایران است. تاریخ فعالیت این آتشفشان بخوبی شناخته نشده و مخروط آن استراتو ولکانی است که ارتفاع آن از سطح دریا 5670 متر ( 5611 متر وزیری ، 1362 ) ولی از زمینهای اطراف 1600 متر تا 2000 متر است. مخروط آن منظم و روی کوههای فراسایش یافته‌ای که در حدود 3500 متر از سطح دریا ارتفاع دارند واقع است. دامنه کوه بوسیله جریانهای گدازه‌های متعدد که از قله یا از مخروطهای فرعی سرازیر شده اند پوشیده شده است.

گدازه‌های دماوند وسعتی در حدود 400 کیلومترمربع را پوشانیده اند. به علاوه جدیدترین گدازه‌ها در دامنه غربی مخروط قرار گرفته‌اند و روی همین دامنه مخروطهایی از خاکستر وجود دارد. قله دماوند نسبتا پهن می‌باشد. در ضلع جنوبی و در ارتفاع 5100 متری آن گازها و فرمرولها نمایان هستند. این محل متعلق به یک دهانه قدیمی است که بوسیله قله مخروطی فعلی مستور گردیده است. در ضلع جنوب شرقی ، نقشه های ولکانی کلاستیک ریزشی و جریانی ضخامت زیادی به خود اختصاص داده است.

اتشفشانها

بنا بر تعریف قدما ، آتشفشانها کوههایی هستند که آتش از آنها بیرون می‌جهد. این تعریف محافل علمی قدیم تاحدی با واقعیت تطبیق می‌کرد و شامل مورفولوژی و عملکرد این پدیده‌های طبیعی بود. وقتی از آتشفشان صحبت می‌شود دملهایی عظیم و مشتعلی در سطح زمین در نظر مطرح می‌شود که دارای شکل و ابعاد خاصی بوده و از سنگهای ویژه با بافت و ترکیب شیمیایی مشخصی ساخته شده‌اند.
 

شکل آتشفشانها

مخروطها ( Cones ) , سپر ها ( Shields ) و ورق ها ( Sheets ) .

ورق ها( Sheets )	سپر ها ( Shields )	مخروطها ( Cones )

مخروط میتواند متقارن باشد, مانند آنچه در مورد برخی ازآتشفشانهای آندزیتی ملاحظه می گردد .
مخروط میتواند بواسطه یک کالدرای مرکزی قطع شده باشد.مخروط میتواند کنده مانند کوتاه با دهانه مرکزی وسیع باشد ( مانند مخروطهای توفی حلقوی ) غلظت , میزان فوران , دوره فازهای فورانی , نوع میکانیسم انفجاری از جمله فاکتور های عمده در نحوه شکل یافتن مخروط ها و دیگر اشکال آتشفشان می باشند.

نمایی از یک مخروط