![]() |
پرورش ماهی بس دریائی
1.نام علمی: Lateolabrax Japonicus
2.نام
معمولی (رایج): بس دریایی خال دار
3.اکولوژی:
ماهی بس
دریایی متعلق به جنس Lateolabrax ، زیر رده percoidei، رده پرسیفرم ها
(perciforms) و کلاس Actinopterygi است. پراکنش این گونه از غرب تا جنوب
سواحل Korean ونزوئلا است. البته در ژاپن، بعضی قسمتهای چین و تایوان نیز
یافت می شود. با اینکه بچه مایهان انگشت قد در سوحل زندگی می کنند اما
مهاجرتهای متفاوتی دارند.
4.پرورش:
L. japonicus گوشتخوار بوده و
نسبتا سریع رشد می نماید (حدود بیشتر از 300 میلی متر در طول بدن در طی 2
سال و حدود 600 میلی متر در طی 3 تا 4 سال). این ماهی حتی در آبهایی که
دمایشان کمتر از 10 درجه سانتی گراد است، بسیار پرخور می باشند.
شناسایی قسمتهای مختلف سیستم
مداربسته
در سالهای اخیر مصرف ماهی در اکثر کشورها به میزان قابل
توجهی افزایش یافته است و تکثیر و پرورش ماهی به عنوان منبع پروتئینی سبب
شده است که این کار بصورت یک تجارت مهم در کشورهای پیشرفته تبدیل شود. ماهی
نسبت به عوامل محیط آبی که در آن زیست می کند نظیر PH ، O ۲ ، NH ۴ ، و
دیگر عوامل بیوشیمیایی و بیولوژیکی،موجودی بسیار حساس است و ضرورت دارد که
این عوامل در یک حد مشخص و معمولی ثابت بماند. با توجه به این نیاز
روزافزون سعی شده است برای پرورش فوق متراکم ماهیان ، بهبود عوامل محیطی و
بهبود کیفیت تولید و کوتاه شدن دوره پرورش مدنظر قرارگیرد.
روشهای نگهداری ماهی در مخازن آب سرد
پژوهشگران دانمارکی با بررسی گونه ای نهنگ بزرگ ساکن آبهای گرینلند دریافتند که این نهنگها برای جلب نظر شریک آینده زندگی خود آوازهای عاشقانه جدیدی می خوانند.
نهنگهای آبی نوعی از نهنگهای بزرگ ساکن گرینلند هستند که تعداد
آنها به دلیل شکار بی رویه آنها به سرعت به سرعت روبه کاهش است. طول این
نهنگها می تواند به 20 متر و وزن آنها می تواند به 152 تن برسد. گروهی از
محققان دانشگاه کپنهاگ دریافتند که این نهنگهای گیاهخوار با وجود ظاهر
بسیار بزرگ خود قلب بسیار رئوفی دارند و برای جلب نظر شریک آینده زندگی
خود از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند.
این دانشمندان صدای گروهی از
نهنگهای آبی را در فصول مختلف با هیدروفنهای مخصوصی ضبط کردند و نشان
دادند که آوازهای عاشقانه نهنگها از سایر آوازهای آنها متفاوت است. این
دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: "آواز عاشقانه نهنگها پدیده جدیدی
نیست اما نکته جدیدی که ما در این تحقیقات یافتیم این بود که این گونه خاص
از نهنگها آوازهای عاشقانه خود را با چند صدا می خوانند. در حقیقت این
نهنگها دو آواز متفاوت را تولید می کنند که در بعضی موارد هم این دو آواز
را با هم ترکیب می کنند و این چیزی است که تاکنون در نهنگها دیده نشده
بود."
براساس گزارش ساینس دیلی، این نهنگها سال به سال آوازهای خود
را عوض می کنند و هرگز آوازهایی را که سالهای قبل خوانده اند تکرار نمی
کنند.
این نهنگ آوازخوان می تواند پیچیده ترین آوازهای عاشقانه را به خصوص در بسامدهای بسیار بالای بین 100 تا 2 هزار هرتز بسازد.
به راستی چگونه ماهی های گوشتخوار که در آب های آمریکای جنوبی یافت می شوند، دندان دار شده اند؟
گروهی از محققان آرژانتینی، ونزوئلایی و آمریکایی با ارائه فسیلی از استخوان های آرواره به این سوال پاسخ داده اند. این فسیل که تاکنون ناشناخته مانده بود Megapiranha Paranesis نام دارد و فاصله بین ماهی های گوشتخوار و پسرعموهای گیاهخوارشان را همچون پلی به هم پیوند می دهد.
ماهی های گوشتخوار امروزی دارای یک ردیف دندان مثلثی شکل مانند تیغه های اره هستند، اما نزدیک ترین خویشاوندانشان به نامPicus دارای دو ردیف دندان مربعی شکل بوده اند که احتمالابرای خوردن میوه و دانه کاربرد داشته است.
این فسیل نشانگر الگویی ما بین این دو گونه است و دندان های این نمونه به شکل زیگزاگی ردیف شده اند. این موضوع نشان می دهد دو ردیف دندان ماهی های گیاهخوار فشرده شده تا این که به شکل یک ردیف در ماهی های گوشتخوار در آمده است. به نظر می رسد دندان های ردیف دوم به ردیف اول منتقل شده و تغییر شکل داده اند. شاید Megapiranha یکی از مراحل میانی تکامل ماهی های گوشتخوار بوده اند. محققان برای یافتن جای این گونه فسیل شده در درخت تکاملی صدها نوع ماهی گوشتخوار امروزی و خویشاوندانشان را مورد بررسی قرار دادند.
آنچه درباره این گونه ماهی ها جالب به نظر می رسد، خصوصیات منحصر به فردی است که دندان های آنها دارد.
هر یک از این دندان ها می تواند اطلاعات منحصر زیادی درباره نوع ماهی و خویشاوندان او در اختیار بگذارد. بررسی ها نشان می دهد قرار گرفتن این گونه فسیل شده در میان ماهی های گوشتخوار و گیاهخوار در درخت تکاملی منطقی باشد.
این فسیل در سال 1900میلادی در تخته سنگ های رودخانه ای آمریکا کشف شد و تا به امروز مورد مطالعه قرار نگرفته بود. محققان معتقدند این ماهی 8 تا 10 میلیون سال پیش در رودخانه Prana که از کشور برزیل می گذرد، زندگی می کرد.
مقایسه آرواره و دندان این فسیل با گونه های امروزی نشان می دهد این ماهی حدود یک متر طول داشته، یعنی 4 برابر ماهی های گوشتخوار امروزی بوده است. شاید این ماهی یک رژیم غذایی متنوع داشته اگرچه به درستی مشخص نیست که این ماهی چه غذایی می خورده است. معمای دیگری که بدون جواب باقی مانده، این است که این ماهی 7 دندان داشت در حالی که ماهی های گوشتخوار امروزی 6 دندان دارند. شاید در طول دوران تکامل دو دندان یکی شده یا یک دندان کاملااز بین رفته است.