آشنایی با قله کهار

قلل دوگانه کهار و ناز واقع در حاشیه شرقی منطقه البرز غربی و در امتداد رودخانه کرج، مرز طبیعی کوهستان طالقان و ساو جبلاغ و آسارا محسوب می‌شوند

کهار، کوه بزرگ و مرتفعی است که از سمت شمال شرق توسط گردنه سیرابشم به قلل هفت خوانی و کرچان و از سمت غرب به قلل ناز و وارکش متصل می‌گردد و از شمال به آبادی‌های گرآب و گته ده طالقان و از سمت جوب به آبادی‌های کلوان و کلها محدود می‌شود.

قلل کهار و ناز به ارتفاع 4050 و 4108 در منطقه‌ البرز غربی‌ واقع شده‌اند. این قلل به طور طبیعی جدا کننده دره جاده چالوس و طالقان می‌باشد.

جبهه شمالی قله کهار(کاهار) و خط الراس غربی آن کاملا مشرف به منطقه طالقان است و جبهه  شمالی خط الراس شرقی آن مشرف به گردنه عسلک و دره‌های آزادبر و کهنه ده می‌باشد که در نهایت به روستای گچسر ختم می‌شود.

در جبهه جنوبی کهار و ناز دو جانپناه وجود دارد. جانپناه قله ناز موسوم  به سیادر در ارتفاع 2900 و جانپناه کهار در ارتفاع 3400 متری قرار گرفته است.

همچنین در مسیر جنوبی قلل کرچان و کلاش ویا  جانپناهی مخروبه موسوم به کامک وجود دارد.

آشنایی با اشتران‌ کوه‌

اشتران کوه‌، از بلندترین‌ رشته‌ کوه‌های‌ کوهستان‌ زاگرس است‌

این‌ رشته‌ کوه‌ بخشى‌ از چین‌خوردگى‌ زاگرس‌ (میانى‌) است‌ که‌ در امتداد شمال‌ باختری‌ - جنوب‌ خاوری‌ به‌ طول‌ حدود 50 کم و عرض‌ حدود 2 تا 11 کم در فاصله دو شهرستان‌ دورود و الیگودرز از استان‌ لرستان‌ قرار گرفته‌ است‌، به‌ گونه‌ای‌ که‌ از 10 کیلومتری‌ جنوب‌ خاور شهر دورود آغاز، و به‌ جنوب‌ روستای‌ چقاگرگ‌  منتهى‌ مى‌شود.

بلندترین‌ قله اشتران‌ کوه‌ «سَن‌ْ بُران‌» 150 ،4متر ارتفاع‌ دارد و قله‌های‌ مهم‌ آن‌ از شمال‌ باختری‌ به‌ جنوب‌ خاوری‌ چال‌ میشان‌، گل‌گل‌، گل‌گهر، سن‌ بران‌، کوله‌ لایو، میرزایى‌، فیالسون‌، لگه‌، سراب‌ شاه‌ تخت‌، سوزنى‌ مهرجمال‌، مهرجمال‌، پیاره‌ دره‌ تخت‌، پیاره‌ کمندون‌، ازنادر و کوله‌جنو  است.

در ارتفاعات‌ اشتران‌ کوه‌ دره‌هایى‌ یخچالى‌ وجود دارد که‌ در اصطلاح‌ محلى‌ به‌ آنها چال‌ مى‌گویند.

از جمله این‌ چال‌ها مى‌توان‌ از چال‌ میشان‌، چال‌ کبود، چال‌ بران‌، چال‌ فیالسون‌، چال‌ شاه‌تخت‌، چال‌ پیارو و چال‌ همایون‌ نام‌ برد.

آشنایی با کوه‌ دنا

دنا بلندترین قله رشته‌کوه‌های زاگرس در باختر ایران و در باختر مرکز فلات ایران است

ارتفاع این قله ۴۴۴۸ متر است و در ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر یاسوج در شهر سیسخت جای گرفته‌است.

شهرستانی که این قله در آن قرار دارد نیز شهرستان دنا نام دارد .بارش سالانه در این قله از ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی‌متر است و رودهای چندی نیز از آن سرچشمه می‌گیرند.

رشته کوه دنا که در شهرستان دنا است، با ارتفاع چهارهزار و 448 متر، 28 قله‌ شناسایی‌شده با ارتفاع بالای چهارهزار متر دارد که از جمله‌ آن‌ها به «فاش مستان» یا «بیژن سه» با ارتفاع چهارهزار و 435 متر، «مورگل» با ارتفاع چهارهزار و 425 متر، «قزل قله» با چهارهزار و 378 متر و «برج آسمانی» یا «بیژن دو» با ارتفاع چهارهزار و 350 متر می‌توان اشاره کرد که به ترتیب بلندترین قله‌های این رشته کوه به‌شمار می‌آیند.

به‌عنوان کم‌ارتفاع‌ترین قله این کوه از "گل فرهاد" با ارتفاع چهارهزار و 40 متر می‌توان نام برد.

کوه دنا سه غار دنگزلو، نول، غار یخ و چشمه‌های زیادی دارد که از جمله‌ آن‌ها به چشمه‌ میشی، شرنیک و اسپید به‌عنوان مهم‌ترین چشمه‌های آن می‌توان اشاره کرد.

آشنایی با تشکوه - رامهرمز

در جاده رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران، کوهی آتشین وجود دارد که از گذشته های دور تا کنون شبانه روز می‌سوخته است، مردم محلی به این کوه ‌تشکوه می‌گویند.

آشنایی با کوه‌های ایران

کوه‌های ایران در چهار رشته اصلی 54 درصد از مساحت کشور را پوشانده‌اند

این کوه‌ها، ایران را به سرزمینی کوهستانی با میانگین ارتفاعی 1200متر از سطح دریا تبدیل کرده‌اند.[یک کتاب: کوه‌های ایران]

چهار رشته اصلی کوه‌های ایران عبارتند از: کوه‌های شمالی، کوه‌های زاگرس، کوه‌های مرکزی و کوه‌های شرقی.

کوه‌های ایران نتیجه حرکت‌های کوه‌زایی پایانی دوره ترشیاری است و تشکیل آن به دو دلیل بوده است: فشار صفحه جنوب شرقی و آتشفشان.

فعالیت‌های کوه‌زایی در پایان دوره‌ ترشیاری شکل نهایی کوه‌های شمالی و زاگرس را به وجود آورده است. هم زمان با ارتفاع گرفتن کوه‌ها، دشت‌ها و چاله‌های بزرگ و کوچک نیز شکل گرفتند.

در آغاز دوره‌ کوارترنر، فعالیت آتشفشانی بیشتر شد و کوه‌های آتشفشانی ایران شکل  گرفتند.

فرسایش به وسیله آب‌های روان مهم‌ترین عامل خارجی تغییر شکل ناهمواری‌ها بوده است.

چگونه از طبیعت حمایت کنیم؟

حفظ پارک ها

یکی از طرق نجات انواع موجودات و مسکن طبیعی آن ها عبارت است از ایجاد حفاظت گاه ها یا پارک ها، اولین قانون در بسیاری از پارک ها به حمایت و نگهداری مربوط می‌ شود. برای احیا زنجیره حیاتی که شامل حیوانات شکاری و طعمه ‌ها می‌ شود، بسیاری از انواع موجودات کمیاب باید دوباره وارد شوند. گاهی اوقات لازم است که انسان به بعضی از انواع موجودات مزاحم نظم دهد و بالاخره نباید فراموش کرد که محیط طبیعی غالبا نیاز به نگهداری دارد.

حفاظت گاه های گیاه شناسی و باغ وحش ها

هنگامی که یکی از انواع موجودات در مرز نابودی قرار دارد، می ‌توان با انتقال آن به خارج از مسکن طبیعی و قرار دادن آن ها در یک حفاظت گاه گیاه شناسی یا در یک باغ وحش در صدد نجات نهایی آن برآمد. در فرانسه، چهار حفاظت گاه گیاه شناسی وجود دارد.

مقررات

حفاظت از طبیعت می ‌تواند از سه طریق زیر انجام شود. حمایت قانونی از انواع موجودات، حمایت قانونی از محل‌ های ویژه، فضاها، حفاظت گاه ها و ...، سلاح قدرتمند، اما گرانقیمت خرید زمین، در فرانسه سازمان حفاظت محیط زیست در طی 15 سال، 6 درصد از طول سواحل دریایی یا دریاچه‌ای را خریداری کرده است.

در طبیعت چه بخوریم، چگونه بخوریم و چقدر بیاشامیم؟

به محض خروج از چهار دیواری مأنوس خانه و ورود به حیطه طبیعت به هر دلیلی چه راهپیمایی، کوهنوردی، شکار و یا ماهیگیری مسأله خورد و خوراک پیش می آید. هر چه فعالیت جسمی ما بیشتر باشد به ویژه در ارتفاعات بالا، سوخت و ساز بدن و فعل و انفعالات شیمیایی درون ما دگرگون خواهد شد. و اگر این دگرگونی جسمی با فشار های روحی هم توأم شود مثل= گم شدن، ترس از عواقب صدمه جسمی، وحشت از مردن ناشی از مار گزیدگی، ترس از افتادن در آب و غرق شدن، ترس از ارتفاع و افتادن، وحشت تنهایی در شب یا دیدن ناگهانی حیوانی حتی بی آزار در پیچ یک صخره می تواند ناگواری هایی به بار آورد. حفظ قدرت و استقامت و نگه داشتن تعادل جسمی و روحی در موقعیت پیش آمده در دراز مدت از اساسی ترین مسایل رویارویی با طبیعت است. یک انسان می تواند هفته ها بدون غذا سر کند. ولی فقط چند روزی بدون آب زنده می ماند. هر شخصی روزانه در حالت عادی ۵/۱ لیتر از طریق ادرار ـ ۵/۰لیتر از راه تعرق و ۵/۰ لیتر توسط دهان و بینی به شکل بخار، آب از بدن خود خارج می سازد. این مقدار حین فعالیت بدنی در گرما و سرما و ناراحتی های روحی بالا می رود و می تواند به ۸ لیتر یا بیشر در روز برسد. اگر این مقدار آب از دست رفته فوری به بدن نرسد چنین عواقبی به دنبال دارد.

  درصد از دست دادن آب بدن نسبت به وزن تأثیرات و مشکلات

طبیعت درمانی چیست؟

طبیعت درمانی، نظام درمانی است که منحصرا با کمک درمان ‌های طبیعی موجود در پیرامون ما، همانند نور خورشید، هوا، آب، رژیم غذایی و به طور کلی نیروی شفابخش طبیعت که در درون ماست به درمان بیماری‌ ها می ‌پردازد. این درمان بر این باور استوار است که بدن قدرت خوددرمانی دارد. چنان چه بدن در محیط و شرایط سالمی قرار گیرد، خود به خود قادر خواهد بود، خود را درمان کرده و از شر بیماری‌ ها نجات دهد. در طبیعت درمانی، روش ‌ها و توصیه‌ های زیادی برای ایجاد محیطی سالم وجود دارد تا بدن بتواند، خود را درمان کند. بیماری تنها به عنوان یک عامل ناشناخته نامطلوب تلقی نمی ‌شود که پزشک تنها از طریق عوامل خارجی قادر به رفع آن باشد، بلکه در هر بیماری، بدن می‌ کوشد تا تعادل و توازن از دست رفته انرژی ‌های درونی خود را بازیابد و یکی از درمان ‌هایی که می ‌تواند با کمک داروهای پزشکی و اصلاح شیوه زندگی، این تعادل را به بدن بازگرداند، طبیعت درمانی است. در طبیعت درمانی تمام وجود انسان اصلاح می ‌شود که شامل ناهنجاری در خوردن و آشامیدن، تنفس و دفع، به ‌کارگیری از بدن به شکل‌ های نامناسب، انقباضات عضلات، بدشکلی ‌های ستون فقرات، مفاصل سفت شده، افسردگی ‌ها، اضطراب‌ ها، اسکیزوفرنی و وسواس است. در واقع در این روش کل زندگی و وجود شخص مورد بازسازی قرار می ‌گیرد.

 

اکوتوریسم چیست؟

لغت Eco Tourism که فرهنگستان لغات با کمک سازمان میراث فرهنگی کشور آن را معادل طبیعت گردی معنا کرده است، از نظر ریشه لغوی از دو جزء Eco و Tourism ساخته شده است که که پیشوند eco برگرفته از ریشه ای یونانی به معنی آمیزه ای از مفاهیم محیط زیست و زیستگاه و tourism به معنای گردشگری است؛ این مفهوم بیش از هر چیز طبیعت را تداعی می کند. در فارسی کلمه بوم را معادل eco قرار داده اند و به نوعی به Eco Tourism، «بوم گردی» نیز می گویند(بوم = سرزمین و زیستگاه). تعریف اکوتوریسم از منظر انجمن جهانی اکوتوریسم در سال 1991م: اکوتوریسم سفری است  مسئولانه به مناطق طبیعی، که موجب حفظ محیط زیست و بهبود زندگی مردم محلی گردد. چند سال بعد در 1996 م. اتحادیه‌ی جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی با بسط تعریف بالا، اکوتوریسم را چنین تعریف کرد: اکوتوریسم یک سفر و بازدید زیست محیطی مسئولانه  از مناطق طبیعی بکر است که به منظور لذت بردن از طبیعت و درک مواهب آن و ویژگی های فرهنگی مرتبط با آن انجام می شود، به طوری که باعث ترویج حفاظت گردد و اثرات منفی بسیار کمی از جانب بازدید کنندگان بر محیط به جای گذارد و شرایطی را برای اشتغال و بهره مندی اقتصادی و اجتماعی مردم محلی(بومی) فراهم کند.