چهره آسمان 50 هزار سال آینده را ببینید

اخترشناسان در آینده هر شب آسمانی متفاوت از شبهای آسمانهای کنونی را خواهند دید؛ این به آن خاطر است که ستاره ها همیشه نسبت به یکدیگر در حرکتند و این حرکت چهره صورتهای فلکی را طی گذشت زمان تغییر خواهد داد.

به گزارش مهر به نقل از دیسکاوری، این حرکت‌ها در مدت طول حیات یک فرد تقریبا غیر قابل مشاهده است اما با گذشت قرنها و هزاره ها امکان مشاهده تغییرات ایجاد شده و در موقعیت ستاره ها به وجود خواهد آمد این به آن معنی خواهد بود که تا 50 هزار سال دیگر بسیاری از صورتهای فلکی که امروز آنها را به شکلهای مختلف می شناسیم، چهره ای متفاوت به خود خواهند گرفت.

با این حال با کمک تکنولوژی های امروز می توان چهره 50 هزار سال آینده صورتهای فلکی را مصور کرد، کاری که با کمک "رابرت هارت" از مرکز علمی اسپیتزر ناسا و با استفاده از نرم افزار شبیه ساز Starry night در مورد برخی از صورتهای فلکی مشهور انجام گرفته است:

راز رنگ آبی سیاره نپتون

کاوشگر "ویه جر 2" در سال 1989 خود را به سیاره آبی رنگ نپتون رساند تا با عبور نزدیک از سطح سیاره تصاویر و اطلاعاتی را از این همسایه دورافتاده زمین به ثبت برساند

دو ساعت مانده به حداقل فاصله از سیاره نپتون، فضاپیمای روباتیک "ویه جر 2" در سال 1989 این تصویر را به ثبت رسانده است.

در این تصویر می توان ابرهای سفید رنگی را مشاهده کرد که در ارتفاع اتمسفر نپتون در حرکتند. سایه این ابرها را می‌توان بر روی لایه ابرهای زیرین مشاهده کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، بیشترین بخش اتمسفر نپتون از هیدروژن و هلیوم که نامرئی هستند ساخته شده است. از این رو آبی رنگ بودن سیاره نپتون را می‌توان به وجود مقادیر کمی از متان که از توانایی جذب نور قرمز برخوردار است ارتباط داد.

نپتون از شدیدترین بادها در سامانه خورشیدی برخوردار است، بادهایی که با سرعت دو هزار کیلومتر بر ساعت در حرکتند. فضاپیماهای "ویه جر" اکنون در مسیر خروج از سامانه خورشیدی به سر می‌برند.

هابل لحظه باشکوه تولد ستاره را ثبت کرد

لحظات زیبای متولد شدن ستاره‌ای جدید توسط تلسکوپ هابل سازمان فضایی امریکا به ثبت رسیده است

به گفته متخصصان و اخترشناسان تصاویر صورت فلکی کارینا که توسط تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسیده است بیشتر به آتش بازی شباهت دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، در این تصویر لحظات زیبای تولد یک ستاره در میان خوشه‌ای ستاره‌ای به ثبت رسیده است. این خوشه در میان ابرهایی از غبارها و گازهای میان ستاره‌ای که سحابی خوانده شده و مواد خام مورد نیاز برای شکل‌گیری ستاره‌ها را تامین می‌کنند، احاطه شده است.

این سحابی که در فاصله 20 هزار سال نوری در صورت فلکی کارینا واقع شده است از خوشه ستاره‌ای مرکزی به نام NGC 3603 برخوردار است. خوشه‌های ستاره‌ای مانند NGC 3603 نشانه‌های مهمی برای درک منشا شکل‌گیری ستاره‌های عظیم در جهان اولیه به شمار می‌روند.

تصاویر هابل در آگوست و دسامبر سال گذشته توسط دوربین WFC3 هابل در دو نور مرئی و فروسرخ که نشانگر درخشش سولفور، هیدروژن و آهن هستند به ثبت رسیده‌اند.

هابل از سال 1990 تا به حال در مدار زمین در گردش بوده و بخشهای دور افتاده و مختلف جهان هستی را در برابر چشم جهانیان قرار داده است.

10 تصویر برگزیده رقابت برترین عکاس نجومی

تصاویر کهکشان‌های مارپیچی، سحابی‌های درخشان و تصاویر بی‌نظیر شفق‌های شمالی در میان آثاری قرار دارند که در رقابت عکاس برتر نجومی نمایشگاه رصدخانه رویال به عنوان برترین‌ها شرکت کرده‌اند.

ابر بزرگ ماژلانی

تصویربرداری از مسیر ستاره‌ها در کنار توده‌ای مشتعل از سیم‌های فلزی در حال چرخش

ستاره ای که در مرکز دایره بالایی تابلوی راهنما دیده می شود ستاره شمال؛ "پولاریس" است

صحنه‌های انفجار خورشیدی

ساکنان آمریکای شمالی شاهد نمایش نورباران آسمانی بودند که به واسطه فوران‌های عظیم خورشیدی بر روی آسمان زمین اجرا می‌شد

سال 2018، ناسا در نزدیکترین فاصله به خورشید

ناسا در حال توسعه کاوشگر جدیدی است که در سال 2018 در نزدیک‌ترین فاصله به خورشید قرار خواهد گرفت

این کاوشگر که Solar Probe Plus نام دارد تا 8 سال دیگر به نزدیک‌ترین فاصله به خورشید خواهد رسید.

در این ماموریت پیش بینی شده است که کاوشگر به فاصله 6 تا 7 میلیون کیلومتری خورشید برسد اما برنامه‌ای برای فرود به روی سطح ستاره منظومه شمسی ندارد. این پروژه تنها پروژه‌ای خواهد بود که تا این حد به مرکز منظومه نزدیک خواهد شد.

ناسا در خصوص این پروژه توضیح داد: "Solar Probe Plus یک ماموریت تاریخی خواهد بود. سرنوشت این ماموریت اکتشاف آن چیزی است که از آن می‌توان به عنوان آخرین منطقه منظومه شمسی که باید توسط یک کاوشگر کشف شود یاد کرد. این منطقه، اتمسفر خارجی و یا تاج خورشید است."

دانشمندان آژانس فضایی آمریکا با این ماموریت امیدوارند بتوانند برخی از رازهای ناشناخته خورشید را کشف کنند. برای مثال، کشف اینکه چرا اتمسفر خارجی خورشید گرمای بسیار بیشتری نسبت به سطح مرئی آن تولید می‌کند و یا "بادهای خورشیدی" که بر روی زمین اثر می‌گذارند چه اثراتی بر روی سایر مناطق منظومه شمسی برجای خواهند گذاشت.

پرتاب این کاوشگر برای آگوست 2018 پیش بینی شده است. پس از پرتاب، Solar Probe Plus به مداری از خورشید خواهد رسید که دمای آن بیش از دو هزار و 500 درجه فارنهایت است.

وزن این ماهواره حدود هزار و 350 پوند (35/612 کیلوگرم) است. این کاوشگر توسط یک کامپوزیت کربنی به قطر 2 متر و 438 سانتی‌متر و ضخامت 43/11 سانتیمتر محافظت می‌شود.

این حفاظ حرارتی به این کاوشگر کمک می‌کند که در مقابل فشار خورشیدی 500 برابر بزرگ‌تر از فشاری که ماهواره‌ها در انجام آزمایش بر روی زمین تحمل می‌کنند مقاومت کند.

ناسا 180 میلیون دلار برای توسعه این کاوشگر اختصاص داده است.

منبع :برای این مدخل

کشف دو حفره عظیم در خورشید

فضا پیمای ژاپنی دو حفره عظیم را در میدان مغناطیسی خورشید کشف کرد. این دو حفره، درگاهی برای خروج مواد خورشیدی به فضا شده‌اند.

سامانه خورشیدی را از دید اخترشناسان غیر زمینی ببینید

دیدن جهان از چشم دیگران کمی غیر ممکن به نظر می‌رسد حتی اگر کسی به خوبی برایتان تشریح کند که جهان را چگونه می‌بیند نمی‌توانید دقیقا آنچه میشنوید را در برابر چشمانتان مجسم کنید

به گزارش خبرگزاری مهر، شبیه سازی‌هایی که به تازگی با استفاده از کنترل تعاملات هزاران ذره غبار کیهانی توسط ابررایانه‌ها صورت گرفته است می‌تواند آنچه چشمان اخترشناسان و کاوشگران بیگانه و در جستجوی سیاره‌های ناشناخته، از سامانه خورشیدی ما می‌بینند را مصور کنند. این شبیه سازی‌ها همچنین می‌توانند تغییرات این منظره کیهانی را با بلوغ و تکامل سامانه خورشیدی آشکار سازند.

به گفته "مارک کوچنر" از پایگاه فضایی گودارد ناسا، شاید سیاره‌ها بسیار کم نورتر از آن باشند که بتوان آنها را ردیابی کرد، اما بیگانگانی که در حال مطالعه بر روی سامانه خورشیدی هستند به راحتی می‌توانند از حضور نپتون آگاه شوند زیرا نیروی گرانش آن حفره‌ای کوچک را در میان غبارهای کیهانی سامانه خورشیدی ایجاد کرده است. دانشمندان امیدوارند این مدل‌های رایانه‌ای بتوانند در یافتن سیاره‌هایی هم اندازه نپتون در اطراف ستاره‌های ناشناخته موثر واقع شود.

ماری غول پیکر بر روی خورشید

دانش > فضا  - همشهری آنلاین:رصدخانه "سولار داینامیک" ناسا از ماری غول پیکر در حال لغزیدن بر روی بخش جنوب شرق ستاره عظیم خورشید عکسی جالب توجه به ثبت رساند

آنچه در این تصویر به یک مار بزرگ نسبت داده شده است در واقع حلقه‌ای مغناطیسی از گازهای جرمگین است که بر روی سطح خورشید، معلق قرار گرفته است.

این رشته مار مانند که برای اولین بار طی هفته گذشته توسط فضاپیمای استریو-B ناسا در بخش شرقی خورشید مورد توجه قرار گرفت، نشانه‌هایی از بی ثباتی در سطح خورشید را نمایان کرده و امکان بروز فورانی شدید را آشکار می‌کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، فوران شدید شعله‌های خورشیدی و امواج مغناطیسی در ماه آگوست دو موج باردار الکتریکی را به سوی زمین فرستاد که این امواج منجر به شکل گیری صحنه‌های شگفت انگیزی از شفق‌ها در شب‌های آسمان شمالی زمین شدند، آیا این مار غول پیکر که طول آن در حدود 700 هزار کیلومتر تخمین زده شده است، فاصله‌ای در حدود دو برابر فاصله ماه تا زمین، نیز تاثیری مشابه بر روی آسمان زمین خواهد داشت؟

متخصصان در پاسخ به این سئوال اعلام کرده‌اند این فوران در حال حاضر رخ داده است و به نظر نمی‌آید هیچ تاثیری بر روی زمین از خود به جا بگذارد.