املاح آب دریاچه ها

املاح مختلفی به صورت محلول در آب دریاچه ها وجود دارد. جنس و مقدار املاح، بر حسب منشاء دریاچه، جنس سنگ های حوضه آبگیر آن و شرایط اقلیمی ناحیه تغییر می کند. عمدتاً 12 عنصر (سیلیس، آهن، آلومینیم، سدیم، پتاسیم، منیزیم، کلسیم، گوگرد، کربن، کلر،بروم و منگنز) به صورت های سیلیکات،کلرور،برمور، سولفات، کربنات و اکسید ها املاح آب دریاچه ها را تشکیل می دهند. در بعضی از دریاچه ها مقدار این املاح فوق العاده ناچیز است که به آنها دریاچه های آب شیرین گفته می شود. در دریاچه های شور مقدار یک یا چند نمک مثلاً کلرورها، کربناتها و یا سولفات ها بیشتر است. در اغلب دریاچه های شور، نسبت کلرورها از املاح دیگر بیشتر است. جنس املاح آب دریاچه ها عمدتاً به جنس سنگ های موجود در حوضه آبگیر آنهامربوط است.
در افزایش درجه شوری دریاچه ها علاوه بر عوامل دیگر، عامل زمان هم نقش دارد. بدیهی است که تراکم املاح در یک گودال بسته، به مرور زمان بیشتر خواهد شد.بنابراین دو دریاچه در شرایط مساوی، هر کدام که درجه شوری آن بیشتر باشد، قدیمی تر خواهد بود. پراکندگی درجه شوری در سطح دریاچه ها تابع شرایط محلی است. در دریاچه ها نیز مانند دریاها در هر نقطه تبخیر زیاد باشد درجه شوری نیز بیشتر است و در دریاچه های کوچک اختلاف مکانی درجه شوری بیشتر مربوط به آب رودهای وارده است. به موزات این تفاوت های مکانی، درجه شوری نسبت به فصول نیز فرق می کند. در فصل مرطوب که سطح دریاچه ها عموماً بالا می آید درجه شوری کاهش یافته و در فصل خشک نسبت آن افزایش می یابد.
عمق اغلب دریاچه های شور بیش از چند متر نیست بنابراین درجه شوری در جهت قائم تغییر نخواهد کرد ولی در بعضی دریاچه های شور که عمق بیشتری دارد به طرف اعماق به مقدار املاح افزوده می شود. دریای مرده (بحرالمیت) با 399 متر عمق، ژرفترین دریاچه شور دنیاست. علاوه بر ان درجه شوری آن از تمام دریاچه ها بیشتر است.درجه شوری در این دریاچه، درسطح بین 270 الی 290 در هزار بوده و در اعماق به 327 در هزار می رسد.



پایگاه ملی داده های علوم زمین