باران های مصنوعی
بحث باروری ابرها (Cloud Seeding) که بعنوان شاخهای از علم تعدیل آب و هوا(Weather Modification) شناخته میشود، در بسیاری از کشورهای جهان مورد آزمایش قرار گرفته و تکنولوژی مذکور به عنوان یکی از راههای استحصال آب در بسیاری از کشورها، ( که بحران آب را در پیش روی دارند) مطرح گردیده است و هر ساله در فصول مناسب طبق برنامهای منظم، اقدام به اجرای عملیات باروری مینمایند و در پایان دوره کاری، با استفاده از روشهای آماری و ریاضی، عملیات را مورد ارزیابی قرار میدهند و راندمان افزایش بارش را محاسبه میکنند.
باران های اسیدی
یکی از پدیده های جدی محیط زیست باران های اسیدیست که در سال های اخیر در اکثر نقاط جهان، بشر را درگیر خود کرده است.
بارش اسیدی:
به بارش های (باران، مه، برف) و ذرات معلق در هوا اطلاق می شودکه با نزول مقادیر قابل توجهی از اسید از آسمان همراه است.
در تعریفی کلی باران اسیدی را اینگونه می توان تعریف کرد.
اصطلاح باران اسیدی به بارش های که غلظت آلاینده هایی مانند :,NO,NO2 ,NH3 SO2 ( که در جریان فرآیندهای جوی به یونهای سولفات، نیترات و آمونیوم تبدیل شده) در آنها بیشتر از حد معمول است و PH آنها کمتر از 6/5 است اطلاق می گردد.
PH: مقدار خاصیت اسیدی مواد محلول در آب با استفاده از مقیاسی به نام PH ( لگاریتم منفی غلظت یون های هیدروژن) که بر مبنای مقدار یون هیدروژن محلول در ماده بیان می شود که هر چه مقدار آن کمتر باشد خاصیت اسیدی ماده بیشتر می شود که برای قوی ترین اسید عدد(0) و برای قوی ترین باز عدد(14) و برای خالصترین ماده عدد (7) نسبت داده می شود.
در حالت عادی باران های معمولی به علت حل شدن (SO2 ( دی اکسید کربن موجود، در جو با بخار آب و ایجاد حالت محلول آن یعنی بی کربنات (HCO3) دارای مقدار PH بین 5 تا 6/5 می باشند. که نشان دهنده اسیدی بودن آن است. نتیجه گیری این است که باران به طور معمول به خودی خود مقداری اسیدی هستند، اما زمانی وضعیت حاد می گردد و بارش های اسیدی زیان بار می شوند که مقدار PH باران به علت ورود SO2، NO2 به داخل جو و حل شدن آنها در آب باران و تولید اسید سولفوریک و اسید نیتریک به مقدار کمتر از 5 کاهش یابد و در نهایت قدرت اسیدی باران بیشتر گردد.
| |
گرچه بشر موجودی پرتوان است و تا کنون توانسته نیروهای بزرگی را در طبیعت مهار کند، ولی طبیعت با بر پا کردن طوفان هنوز قلب بشر را پر از وحشت می کند.
طوفان چیست؟
|
ازن
مقدمه :
وجود جوی که به تابش خورشیدی شفاف و به سیاره زمین رنگ آبی بخشیده است، به پخش نور توسط مولکولهای گازهایی که هوا را تشکیل میدهند، وابسته است. به این ترتیب زمین از سیاره منظومه شمسی مجزا میشود.
داستان جو زمین در جریان 5/ 4 میلیارد سال که از خلقت منظومه شمسی میگذرد با نظریات متفاوتی همراه است. جو زمین بسیار باریک بوده و جرم آن از یک میلیونوم جرم زمین بیشتر نیست. ارتفاع جو نیز چندان گسترده نبوده و اکثریت جرم جو در 30 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد. جو زمین هنوز بخوبی شناخته نشده و فقط اطلاعاتی که در دست است پارهای اطلاعات فیزیکی و شیمیایی است که از مشاهدات بدست میآید. این اطلاعات توسط بالنها، هواپیماها و ماهوارهها تکمیل شده ولی جریانهای جوی و اختلالات آن موضوعاتی هستند که با عدم تعیین همراهند.