گیاه غول‌آسایی که موش‌ها را هم می‌‌‌خورد

یک گیاه غول‌آسا که می‌تواند سوسک‌ها و حتی جوندگان را ببلعد در آسیای جنوب شرقی کشف شده است.

 به گزارش لایوساینس این گیاه گوشتخوار با نام علمی nepenthes attenboroughii در ماونت ویکتوریا، کوهستان دوردستی در پالاوان در فیلی‌پین یافت شد.

گروه پژوهشی به رهبری استیوارت مک پیرسیون از شرکت Red Fern Natural History Productions در سال 2000 هنگامی از وجود این گیاه خبردار شدند که گروهی از میسیونر‌های مسیحی هنگام کوهپیمایی در این منطقه به آن برخوردارند و ماجرا را به یک روزنامه محلی گزارش کردند.

 این گیاه کوزه‌ای که رده خود دومین گیاه بزرگ جهان محسوب می‌شود، می‌تواند تا 120 سانتی‌متر رشد کند و ساختارهای کوزه‌ای ان پر از مایع است.

 این گیاه شیره‌ای را در دهانه این کوزه‌ها ترشح می‌کند که موش‌ها،‌حشرات و سایر جانوران کوچک را به سمت خود جلب می‌کند. هنگامی حیوانی به درون کوزه گیاه افتاد، آنزیم‌ها و اسیدهایی درون مایع بدن او را تجزیه می‌کنند.

مک پیرسون در باره این گیاه گفت:‌"همه گیاهان گوشتخوار طوری تکامل پیدا کرده‌اند تا حشرات را بگیرند، اما انواع بزرگتر آنها مانند این گیاه می‌توانند موش‌ها و قورباغه‌ها را هم بخورند. نکته تعجب‌آور این است که گیاهی به این بزرگی چطور برای این همه مدت کشف‌نشده باقی مانده است."

بزرگترین گیاه کوزه‌ای گوشتخوار جهان با نام علمی nepenthes rajah در سال 1858 بوسیله طبیعی‌دان انگلیسی هیو لاو در بورنئو کشف شد

پرسرعت‌ترین گیاه گوشتخوار جهان

شکار در کمتر از یک میلی ثانیه

تصور رایج از گیاهان این است که سرعت و ریتم زندگی در میان آنها بسیار کند است اما به نظر می آید سرعت بالای شکار یک گیاه گوشتخوار آن را در میان دیگر گیاهان به یک استثنای قابل توجه تبدیل کرده است.

به گزارش مهر، بر اساس مطالعه‌ای که توسط انجمن رویال و محققان دانشگاه گرینوبل انجام گرفته است، گونه گیاهی Bladderwort است که می‌تواند با سرعتی باورنکردنی شکار خود را به درون حفره کیسه مانند فروبکشد. سرعت بلعیدن شکار در این گیاه کمتر از یک میلی ثانیه است از این رو این گیاه به یکی از پرسرعت ترین موجودات قلمرو گیاهان تبدیل شده است.

گیاه مشهور و حشره خوار دیونیا نسبت به این گیاه صد برابر کندتر است. محققان با استفاده از دوربین‌های تصویربرداری پرسرعت و میکروسکوپ‌های قدرتمند توانستند مراحل به دام افتادن شکار را در سه دسته از گونه Bladderwort تصویربرداری کنند.

تصاویر به ثبت رسیده نشان می‌دهند غده موجود در هر یک از این گیاهان در ابتدا مقداری آب به بیرون پرتاب می کند که با این کار از میزان تورم تله یا همان غده کاسته و انرژی الاستیک در آن ذخیره می شود و در مرحله دوم انرژی الاستیک ذخیره شده آزاد شده و شکار به درون تله مکیده می‌شود.

زمانی که تارهای حساس دریچه تله گیاهی تحریک می شوند، عملیات شکار آغاز می شود و به دلیل وجود فشار درونی، دریچه تله به صورت خودکار آمادگی کشیدن اجسام به داخل را دارد. با پرتاب آب به بیرون از تله، گیاه شکار را که تارهای دریچه تله را تحریک کرده به داخل مکیده و در تله به سرعت بسته می شود و سپس آنزیم‌های ترشح شده درون غده گیاه، شکار را به تدریج هضم می‌کند.

اغلب شکار این گیاه گوشتخوار را سخت پوستان کوچک تشکیل می‌دهند، اما گاه پیش می آید که جاندارانی بزرگتر مانند کرم‌ها و یا بچه وزغ‌ها به دام این گیاه خونخوار افتاده و نیمی از بدن خود را از دست می‌دهند.

بر اساس گزارش دیسکاوری، محققان معتقدند با ترکیب تصاویر به دست آمده از این مطالعه می توانند به مکانیزم دقیق شکار در این گیاه گوشتخوار پی ببرند تا در نهایت بتوانند آنچه در هنگام باز و بسته شدن دهانه تله، در سطح مولکولی گیاه رخ می‌دهد را دریابند. همچنین محققان باور دارند این مطالعات روزی می‌تواند به بهبود ابزارهای میکروفلودیک منتهی شود، ابزارهایی مانند چاپ‌گرها و آزمایشگاه‌های تراشه‌ای که از مواد طبیعی مانند خون و DNA نمونه‌برداری می‌کنند.

مریم گلی ( گل تلخو )

مریم گلی ( گل تلخو )

در گویش خوری این گیهه بع علت طعم تلخ آن به گل تلخو شهرت یافته است .

در زمان های گذشته از آن برای تقویت معده و ناراحتی های گوارشی استفاده می کرده اند که در ذیل خواص آن به صورت کامل آمده است

مریم‌ گلی‌ گیاهی‌ است‌ علفی‌ چند ساله‌ به‌ ارتفاع‌ حدود ۵۵ـ ۲۵ با گلها یی به‌ رنگ‌ آبی‌ روشن‌ یا ارغوانی‌ و به‌ طول‌ ۲ ـ ۳ سانتی‌متر که‌ معمولاً درتابستان‌ سال‌ دوم‌ ظاهر می‌شود.
.

نخودوکTribulus terrestris

بیابان نشینان به این گونه از خارخسک ، نخودوک می گویند. این گیاه بوته ای یکساله دارای انشعابات فراوان و حداکثر ارتفاع گیاه بین ٤٠تا ٨٠سانتیمتر متغیر است.

نخودوک ریشه ای ضخیم و سفیدرنگ داشته و در اغلب عرصه های شنزارهای بیابان دیده می شود ساقه های آن غیر منشعب ، برگهای شانه ای کوچک بطول ٢تا ٤سانتیمتر ، تمام پیکر گیاه ( اعم از ، برگ ، ساقه و میوه) را انبوهی از کرکهای بسیار متراکم ، کوتاه و نرم پوشانده است.
گلهای آن زرد و میوه ها نیز پرزدار هستند. نخودوک متعلق به خانواده قیچ( Zygophyllaceae)می باشد.
این گیاه اغلب در تیپهای درمنه دشتی ، نسی و اغلب تاغزارها بطور طبیعی دیده می شوند.
گونه ای مرتعی بسیار خوش خوراک و در خاکهای با بافت سبک شنی – لومی می روید. در سالهایی که میانگین بارندگی سالیانه بیابانها مطلوب ( بیش از ١٠٠میلیمتر) باشد، این بوته در اغلب نواحی شنی مشاهده می شود. گلهای آن در اواسط بهار و بذرها نیز در اوایل تابستان تشکیل می شوند. روش ازدیاد این گیاه صرفا" توسط بذر انجام می گرد.

نسیStipagrostis plumosa

نسی گیاهی بوته ای پایا و بیابانها و شنزارها به فراوانی یافت می شود. انتشار جغرافیایی آن از جنوب ایران تا صحرای قره قوم ادامه دارد.

نسی از خانواده گندمیان (Gramineae) ، بوته ای مرتعی و خوشخوراک که بعنوان گیاهی سازگار، در نقاط استیپی بیابانها و شنزارها ، اجتماعات گیاهی یکدست و وسیعی را بوجود می آورد.
در بسیاری از عرصه های بیابانی که چرای شدید انجام می گیرد. فرصت ظهور و ازدیاد این بوته مرتعی سلب می شود. در صورتی که مدتی این مراتع قرق شوند، بخوبی گستره های رویشگاهی این گونه با ارزش آشکار خواهند شد. دامنه انشتار نسی در ایران شامل تمام بیابانهای لوت تا شمال دشت کویر ، بیابانهای مسیله و در شنزارهای نوار ریگ بلند ، بعنوان گونه شاخص حضور دارند. نسی در خطوط همباران ١٠٠میلیمتر به بالا در اقلیم خشک و نیمه خشک رشد طبیعی دراد. اغلب در تمام خاکها اعم از خاکهای سبک شنی ، لومی ، گچ دار و حتی خاکهای آهکی با نفوذ پذیری زیاد ، گسترش دارد. این گیاه اغلب به همراه درمنه دشتی، نتر ، قیچ و ریش بز جوامع گیاهی گسترده ای را تشکیل می دهند. علت مقاومت آن نسبت به شرایط اقلیم خشک ، بواسطه وجود غلافی از شن دانه اطراف ریشه های افشان گیاه می باشد که بوته را در درجه حرارتهای بالا ( مخصولا" در فصل تابستان) و در باربر کم آبی محافظت می کند. اگرچه نسی یکی از نادر گونه های مرتعی سازگار به عرصه های بیابانی محسوب می شود ولیکن تاکنون توسط دستگاههای اجرایی کشور ، فعالیتی در جهت تکثیر و احیا آن در مراتع قشلاقی صورت نپذیرفته است.

منبع

علف هفت بند Polygonum aviculare

علف هفت بند گیاهی است یکساله و دارای ساقه خوابیده که طول آن به 50 سانتیمتر می رسد . برگهای آن ریز ، نوک تیز و گلهای آن ریز و کوچک و برنگ صورتی است . این گیاه در اکثر نواحی آسیا ،‌اروپا و آفریقا و آمریکا می روید و در مقابل عوامل خارجی بسیار مقاوم است . بطوریکه حتی اگر لگدمال شود باز هم از بین نرفته است .

علف مار - کَوَر - کَبَر - خاورک Capparis spinosa L

گیاه کامل

- اندام‌هاى رویشى:

گیاهى پایا، به شکل درختچه‌هاى کوچک و خاردار، با انشعابات گسترده و خوابیده که توسط بذر تکثیر مى‌یابد. ساقه‌هاى این گیاه پوشیده از کرک، متعدد، به طول ۱۰۰ سانتى‌متر که داراى انشعابات سخت و گسترده است و بر روى زمین پهن شده‌اند. برگ‌ها تقریباً متناوب، کرک‌دار، مدوّر، تخم‌مرغى شکل، به طول ۲ سانتى‌متر که در قاعده داراى گوشوارکى خارمانند و قلابى شکل است.

اندام‌هاى زایشى :
گل‌ها بزرگ، معطر، و به رنگ سفید تا متمایل به قرمز و داراى چهار کاسبرگ هستند که کاسبرگ‌هاى بیرونى بسیار بزرگتر از کاسبرگ‌هاى داخلى هستند. گلبرگ‌هاى این گیاه بزرگتر از کاسبرگ‌ها و داراى تعداد زیادى پرچم که میلهٔ پرچم‌هاى آن بلند و به رنگ بنفش متمایل به سفید است. میوهٔ این علف هرز بیضى شکل، ابتدا به رنگ سبز روشن که تدریجاً متمایل به قرمز مى‌شود و گوشتدار است. موسم گلدهى این گیاه اردیبهشت تا خردادماه است.

محل رشد و پراکنش
این‌گونه بیشتر در نواحى کم‌ارتفاع و گرم و مرطوب مى‌روید و در بیشتر نواحى ایران مشاهده مى‌شود. کور فوق‌العاده به خشکى مقاوم است و ریشهٔ آن مى‌تواند تا اعماق زیادى درون خاک نفوذ کند تا بتواند از رطوبت لازم برخوردار شود.
 

علف شور الوانSalsola crassa

علف شور گیاهی است بوته ای یک ساله ، ساقه و برگهای آبدار و گوشتی ، دارای انشعابات و شاخه های گسترده بر روی اراضی شور و بحالت کپه ای دیده می شود. آنچه که باعث رنگین شدن منظر بوته به رنگهای ارغوانی ، قرمز ، نارنجی ، زرد و صورتی می شود ، مربوط به تغییر رنگ باله های میوه می باشد.

این تغییر رنگ اغلب در ماههای پاییز (آذر تا آبان ماه) مشهود است . بذور علف شور توسط باله های غشایی محصور شده و به این دلیل بذر را سبک و براحتی توسط باد قابل جابجایی است. زمان جمع آوری بذر علف شور طی ماه آبان می باشد. رویشگاههای طبیعی علف شور در اکثر نقاط شوره زار ایران مانند تپه های نمکی مردآباد کرج ، اراضی شور قزوین ، اراک ، قم ، سمنان ، یزد ، گیلانغرب ، قصر شیرین و بیابانهای حوضه مسیله می باشد. این گیاه تنها توسط بذر تکثیر می یابد و بهترین روش ازدیاد علف شور ، در طبیعت ، بذر پاشی و بذرکاری پس از ریزشهای جوی بویژه برف و باران ، در در عرصه های شور و قلیا بعنوان گیاه زیراشکوب گیاهان درختی و درختچه ای بیابانها.
علف شور معمولا" ایجاد تیپهای یکدست و یکنواختی را در تاغزارها می کند . ولیکن توام با سایر گونه های شور پسند مانند خولی ، اشنان و آنابازیس نیز بعنوان گونه های همراه نیز دیده شده است.

قاصدک Taraxacum officinale

گل قاصدک که بنام های هند بابری ، خبر آرو و کاسنی بری نیز معروف است گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن بارتفاع 40 سانتی متر می رسد .

این گیاه دارای رشه ای است برنگ قهو ه ای مایل به زرد که پر از شیرابه سفید رنگی می باشد .

در انتهای ساقه گل آن قرار درد . برگهای گل قاصدک سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیزردد و بر روی سطح زمین می باشد .